Alleen de aantallen verschillen, de soort misschien en de manier waarop dieren (mis)behandeld worden is verschillend. Zeker, er zijn dierenvrienden en dierenhaters. Met een diepe kloof ertussen.
Heel veel foto’s van dieren die in de warme, vochtige straatjes van Delhi wanhopig proberen te overleven zijn niet echt geschikt voor publicatie. Als we dit vertellen kunnen jullie er al enigszins een voorstelling van maken.
Vandana Anchalia is de oprichtster van Kannan Animal Welfare en heeft altijd 130 tot 150 honden onder haar hoede. En allemaal in heel grote nood. In die landen is er geen beginnen aan om zomaar ‘ietwat zielige’ honden op te nemen.
Daar zijn er veel te veel van. Je moet het wel heel bont hebben gemaakt als dier om bij Kannan terecht te mogen komen…
Dat klinkt natuurlijk leuker dan het is. Je moet wel erg veel pèch hebben in je leventje voor je bij Kannan terecht bent gekomen…
Buiten de dieren in de opvang richten ze zich ook tot minimaal 300 dieren in de omgeving. En, zoals het in India gebruikelijk is, die dieren zijn niet louter honden en katten maar bijvoorbeeld ook koeien die daar rondlopen. Iedereen denkt dat koeien er heilig zijn en dus goed beschermd en gewaardeerd. Jammer, want in India is euthanasie een heikel punt. Zelfs als een – heilige – koe ziek is, aangereden of zieltogend op de grond ligt, mag het dier niet uit zijn lijden worden verlost…
Iedereen ziet het, zo’n groot dier midden op de weg en loopt of rijdt er zomaar langs… Voor ons is dat heel dubbel: men beschouwt een dier als zijnde ‘heilig’ wat betekent dat je hen geen kwaad mag doen van je geloof maar laten lijden is dan wel geoorloofd?
Kannan ziet het gebeuren, alle dieren die in doodsangst en pijn dagenlang op straat blijven liggen. Hoe moeilijk moet dat zijn voor een echte dierenliefhebber.
Soms kunnen ze niets anders dan toch een dier aan zijn laatste reis te laten beginnen ook al weten ze dat haat van de bevolking hun deel is. Vandana beschrijft haar gevoelens hoe het is om met eigen ogen dieren in hun onvoorstelbare lijden te zien, wetend dat het zo nog uren of dagen kan gaan duren en niet te mogen ingrijpen.
Maar gelukkig kunnen ze de meeste dieren er uiteindelijk weer bovenop helpen. Want vaak is het een kwestie van willen en…. van geld om medicijnen en pijnstillers te bekostigen.
Er zijn in India nog andere asielen die voor honden zorgen maar de meeste asielen nemen veelal alleen díe dieren op waarvan men bij voorbaat al weet dat ze niet al te veel geld gaan kosten.
Kannan probeert juist die óngewenste dieren op te nemen. Want: het geloof en het besef dat ook, nee: JUIST deze dieren een kans verdienen, dat is wat ‘rescue is all about’, waar het allemaal om draait als we het hebben over dierenhulp.
Dat betekent wel dat Vandana en haar medewerkers zoveel werk, geld en energie moet steken in het redden, opvangen en verzorgen van al die dieren dat er weinig anders gedaan kan worden.
Jazeker, elke – toekomstige – eigenaar krijgt een lesje dierenverzorging. En…in de tussentijd is het aantal geadopteerde dieren in het buitenland gegroeid van 9 per jaar naar 50 per jaar. Helaas zijn de hoge transportkosten een obstakel voor nog meer adopties buiten India.
Donaties zijn er maar mondjesmaat en zeker niet vanuit eigen land. Maar Kannan weet, door alle ervaringen in de loop der jaren, wat er werkelijk toe doet. Ze geven een kans aan alle dieren die door andere asielen over het hoofd worden gezien omdat het ‘te zware gevallen’ zijn. Het zal maar van je gezegd worden…
Stichting Dierennood is altijd open en eerlijk over wat we doen en wie wij ondersteunen.
Geloof ons op ons woord of bekijk zelf nog even de facebook van https://www.facebook.com/kannananimalwelfare
Wij denken zomaar dat jullie dan volledig achter ons gaan staan…
Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:
en wij zorgen dat je donatie echt alleen hiervoor besteed zal worden. Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.Of doneer via onderstaande knoppen: