Dat is ze ook. Een ontzettend betrokken vrouw die een aantal jaren terug de keus heeft gemaakt om er onvoorwaardelijk voor te gaan. Om dieren met haar eigen handen te gaan helpen, om lief en leed met hen te delen. Ze wist waar ze aan begon en ze heeft er geen seconde spijt van maar o, wat is het soms moeilijk in de praktijk.
Wij leven natuurlijk allemaal mee als we lezen hoe zwaar het leven in andere landen is en proberen vanuit onze warme huizen de mensen en dieren te helpen. Maar zij is één van degenen die echt dag en nacht midden in alle zorgen zit, moet toezien hoe de dieren op de straat lijden. Dat gaat helaas altijd maar door. En Marijke vraagt aan ons maar één ding. Lees nog heel even door, alsjeblieft.
Marijke kocht destijds een goedkoop stukje grond met een oud huis. In een dorp genaamd Zlatna.
Tja, dan lopen de zwerfhonden vanzelf bij je naar binnen. En dat is waar je het voor doet. In de zomermaanden is het goed te doen, je leeft voornamelijk buiten met je dieren. Het gemis van stromend water en elektriciteit valt dan nog wel mee. Maar in de winter wordt het leven stukken moeilijker en onaangenamer voor een ouder wordende vrouw alleen. Om half 5 is het dan al pikkedonker en de gekregen zonnepanelen geven niet genoeg energie om haar mobieltje en wat lichtpunten op te laden.
Dagelijks moet ze batterijen gebruiken en ook de gedoneerde accu-kettingzaag voor brandhout ligt stil. Toch probeert ze enigszins te genieten van kleine dingen waardoor ze weer het gevoel terug krijgt dat de verhuizing naar deze plek de moeite waard is geweest. Een ziek hondje dat het toch redt, een hondenhok dat gedoneerd wordt, een foto van een geadopteerde hond in zijn nieuwe thuis, een zak puppyvoer dat gebracht wordt… Allemaal heel kleine vreugdemomenten waar ze zich aan vast klampt.
Wij kunnen haar jammer genoeg niet helpen met een beter huis of met veel geld. Maar wat zouden wij het haar gunnen! Wat wij wel kunnen – en natuurlijk gaan wij dat samen voor elkaar krijgen – is haar grootste wens op dit moment vervullen.
Namelijk een dichte dieselgenerator met een eenvoudige startknop. Zonder zo’n moeizaam trekkoord dus.
En waarom dicht?
Het oude busje van Marijke staat stil in de Roemeense garage. Al wekenlang. Ratten hebben alle bedrading aangevreten. Ze kan dus zelfs geen voer meer halen (dat wordt nu gebracht) of dieren naar de arts brengen. Geld om hem te repareren is er niet. Ze is dus eigenlijk van de rest van de wereld afgesloten. Een eng idee. Voor haar en voor ons. Een dichte generator dus. Zodat ratten geen draadjes kunnen doorknabbelen.
Een klein project, voor ons met z’n allen een peulenschil, voor Marijke Klein het zicht op de wereld en een verademing….
Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:
NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. ‘Klein project 73’
en wij zorgen dat je donatie echt alleen hiervoor besteed zal worden. Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.